Merhaba sabah kahvesini içmeden insanlığa karışamayan ama bir yandan da “ben iç huzuruma sahibim” diyen sevgili okur!

Bugün seni modern hayatın en gerçek, en acil ve en kahverengi krizine götürüyorum:

Kahve yok. Ve sen Stoacı olduğunu iddia ediyorsun.

Şimdi gerçekten dürüst olalım:

Marcus Aurelius 21. yüzyılda yaşasaydı, sabah gözlerini açar açmaz filtre kahve için “önce kendimi bulayım” mı derdi?

Yoksa “kafein ruhumun logosudur” mu?

Stoacılık Ne Diyordu?

Stoacılık diyor ki:

“Dış koşullar seni yönetmesin. Kontrol edemediklerinle savaşma. İçsel huzurunu koru.”

Tamam… güzel.

Ama o zaman soruyorum:

Alarm çalmış, gözün açılmış. Dolaba yürüyorsun. Kahve yok. Hatta yakında market de kapalı. İçsel huzur hâlâ sende mi?

Modern Stoacı: “Kahve Biter, Ama Ben Bitmem”

Bir Stoacı der ki:

“Kahve içmek isterim, ama ona ihtiyaç duymam.” “Hazlar geçicidir, ben kalıcı olanı ararım.” “Kafeinli ya da kafeinsiz, ben benim.”

Ama iç ses şunu der:

“Bu lafları sabahın 6’sında uyanıp kahve bulamadan söyle bakalım!”

Yani teori kolay, pratikte ise… elimizde boş bir kupa var.

Marcus Aurelius ve Kahve Krizi

Şimdi düşün:

Marcus Aurelius sabah uyanıyor.

Scroll yapmıyor çünkü M.Ö. 100’lerdeyiz.

Ama sütçü gelmemiş, ekmek yok, kahve zaten bilinmiyor.

Yine de ne yapıyor? Günlüğüne yazıyor:

“Bugün de uyandım. Her şey kontrolümde değil, ama zihnim kontrolümde. Kahvesiz de yaşarım.”

Not: Gerçek Marcus Aurelius sabahları kahve içmiyordu. Ama olsaydı bile “içip içmemek onun tercihi” olurdu.

Stoacı Olmak = Minimal Kahve, Maksimum Farkındalık?

Modern insan der ki:

“Ben kahve içmeden insan olamıyorum.”

Stoacı der ki:

“Sen kahveye değil, kendine uyanmalısın.”

Ama dürüst olalım:

Kahvesiz sabah = Varoluşsal kriz + sinirli bakışlar + evden çıkmayan terlik.

Yani Stoacılık pratikte kahveyle de sınanmalı. Belki modern Stoacılar için yeni bir motto gelmeli:

“Latte gitse de, logos bende.”

Sonuç: Gerçek Stoacılık Starbucks’tan çıkmaz

Stoacılık sana diyor ki:

Her kriz bir fırsattır. Her boş kupa, yeni bir içsel sorgulama alanıdır. Her kahve eksikliği, sabrın çırılçıplak halidir.

Eğer bir sabah kahvesiz de kendinle barışık kalabiliyorsan…

Sen sadece Stoacı değil, felsefi kahramansın.

Ee sen;

Kahve olmadan sabahları kim oluyorsun? En son ne zaman kontrolün dışında bir duruma Stoacı tepkiler verebildin? Sence içsel huzur, içsel espressoya mı bağlı?